4. زیاد كردن ركن (مانند ركوع) از روی سهو نمازهای مستحبی را باطل نمی كند.[4]

5. در نماز مستحب شك میان ركعت اول و دوم، نماز را باطل نمی كند و نمازگزار می توان بنا بر هر كدام بگذارد.[5]

6. نمازهای نافله را می شود نشسته خواند، ولی بهتر است كه دو ركعت نماز نافله نشسته را یك ركعت حساب كند.[6]

7. نافله ظهر و عصر را در سفر نباید خواند، ولی نافله عشاء را به این نیّت كه شاید مطلوب باشد می تواند

به جا آورد.[7]

8. برای نمازهای واجب، بهتر است انسان به مسجد برود، ولی در باره نوافل چنین دستوری نیست. 

10. اگر نماز مستحب را كسی در وقتش نتوانست بخواند قضای آن را می تواند انجام دهد. 

11. نماز مستحبی را می شود درحال راه رفتن و سواری خواند و اگر انسان در این دو حال، نماز مستحبی بخواند

لازم نیست رو به قبله باشد.[8] 

12. نمازهای مستحبی را می توان در حال ایستاده، نشسته، خوابیده، موقع راه رفتن و... بجا آورد كه در این صورت

برای ركوع و سجده می توان با سر اشاره كرد، البته باید رو به قبله بودن در حد امكان رعایت شود.

13. در نماز مستحبی، آرامش بدن شرط نیست و اگر سهواً ركنی اضافه یا كم شود باطل نمی شود. 

14. نماز مستحبی را می شود نذر كرد، كه بعد می توان آن را در حالت نشسته و یا ایستاده و در حال راه رفتن به

جا آورد، اما از ابتدا نمی تواند نذر كند كه نماز مستحبی را مثلاً نشسته به جا خواهم آورد. امام می فرماید:

«این گونه نذر كردن محل اشكال است». 

طبق حدیث، خداوند به فرشتگان مباهات كرده و می فرماید: «به بنده‌ام بنگرید چیزی را كه بر او واجب نكرده

ام قضا می كند».[9]

منابع

[1] . العروه الوثقی، ج 2، ص 111، م 6. 
[2] . همان منبع، م 7. 
[3] . العروه الوثقی، ج 2، ص 111، م 7. 
[4] . همان منبع. 
[5] . توضیح المسائل، م 1167. 
[6] . توضیح المسائل، م 766. 
[7] . توضیح المسائل، م 767. 
[8] . توضیح المسائل، م 781. 
[9] . بحار الانوار، ج 87، ص 202.