آثار و فوايد نمازشب
آثار معنوي و روحي:
1. رسيدن به مقام محمود[19] زيرا اين معنا اختصاصى به حضرت رسول(ص) ندارد، بلكه براى غير
آن حضرت(ص) نیز ميسور است، تفاوت بين آن حضرت(ص) و ديگران در درجه كمال وجودى است، نه در اصل تكامل.[20]
2. از اسباب رسيدن حضرت ابراهيم به مقام خلّت(دوستي الهي)[21]
3. نزديك كننده به خداوند، پاككنندهي گناهان و باز دارنده از گناهان.[22]
4. ...
4. ابوطالب مكى از برخي علما نقل ميكند كه هر كس چهل شب را خالصانه شبزندهداري كند،
ملكوت آسمان را به او ارائه ميكنند.[23]
5. چيرگي روح بر قواى بدن و تقويت اراده كه كم كم زحمت آن كم مىشود و اطاعت بدن از نفس زياد
مىشود، چنانچه مىبينيم اهل آن بدون زحمت انجام ميدهند.[24]
6. جبران نواقص نمازهاى يوميه دارد.[25]
آثار مادي و جسمي:
1. زيبايي چهره: آنانکه در شب با خدا خلوت ميكنند خدا آنان را بنور خود ميپوشاند.[26]
2. اداي قرض
3. از بين بردن اندوه
4. از بين بردن درد از تن.[27]
5. تضمين كنندهي روزي روز [28] بدون زحمت و رنج.[29]
آثار و فوايد اجتماعي:
شبزندهداران، شيران روز و راهبان شباند كه خداوند به وسيلهي انان عذاب را از امت بر مي دارد[30]
و اين خود بزرگترين خدمت اجتماعي آنان است.
خداي متعال در سوره مزمّل(المزمل : 2 – 9) به رسولش(ص) امر مىكند که نماز شب بخواند، تا به
اين وسيله آماده گرفتن مسئوليتى گردد كه به زودى به او محول مىشود و بتواند در برابر حرفهاى
بيهودهاى كه دشمنان مىزنند و شاعر و كاهن يا ديوانهاش مىخوانند صبر كند، و به نحوى پسنديده
از آنان كنارهگيرى نمايد.[31]
منابع
[19]. حسن زاده آملى؛ پيشين، ص130.
[20]. امام خمينى؛ سرّ الصلاة، مؤسسهى تنظيم و نشر آثار امام خمينى، چاپ ششم، 1378، مقدمهي آيتالله جوادي آملي، ص 11 و 12.
[21]. نورى، ميرزاحسين؛ مستدرك الوسائل ومستنبط المسائل، مؤسسه آلالبيت عليهمالسلام - بيروت - لبنان، چاپاول، 1408 ه ق، ج 16، ص 244.
[22]. راوندى، قطب الدين سعيد بن عبداللَّه بن حسين؛ دعوات الراوندي - سلوة الحزين، مؤسسه آل البيت عليهم السلام - قم - ايران، چاپاول، 1407 ه ق، ص 77.
[23]. مكى ابوطالب؛ قوت القلوب، دار الكتب العلمية، بيروت، چاپ اول، 1417 هجرى قمرى،ص 175.
[24]. امام خمينى؛ چهل حديث، مؤسسهى تنظيم و نشر آثار امام خمينى، چاپ بيستم، 1378، ص 126.
[25]. مهدوى كنى؛ پيشين، ص 338.
[26]. ديلمى حسن ؛ پيشين، ج1، ص 92.
[27]. راوندى، قطب الدين سعيد بن عبداللَّه بن حسين؛ دعوات الراوندي - سلوة الحزين، مؤسسه آل البيت عليهم السلام - قم - ايران، چاپاول، 1407 ه ق، ص 77.
[28]. قمّى، شيخ صدوق، محمّد بن على بن بابويه؛ من لا يحضره الفقيه، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم - قم - ايران، چاپدوم، 1413 ه ق، ج1، ص 471.
[29]. ديلمى حسن؛ پيشين، ج1، ص 92.
[30]. سيوطى، جلال الدين؛ الدرالمنثور فى تفسيرالمأثور، كتابخانه آيةالله مرعشى نجفى - قم، 1404 ق، ج3، ص 216.
[31]. موسوى همدانى، سيد محمد باقر؛ پيشين، ج20، ص 94.